Laten we eerlijk zijn: hoeveel keer heb je je hond al aangesproken alsof hij je collega is? “Charlie, stop met de zetel te slopen!” of “Waarom luister je niet, Max?” En dan die blik die je terugkrijgt – een mengeling van verwarring en “wat is jouw probleem, mens?” Het is alsof je probeert te onderhandelen met een alien... die toevallig een onweerstaanbare puppygeur heeft.
Honden. Ze brengen ons zoveel vreugde, maar ook af en toe wat frustratie. En meestal komt die frustratie doordat we verwachten dat onze viervoetige vriend perfect weet wat wij willen. Newsflash: vaak is het niet dat de hond koppig is, maar gewoon dat we niet op dezelfde golflengte zitten qua communicatie. Het is alsof jij Netflix probeert te streamen, terwijl hij nog steeds probeert uit te vogelen hoe je een videoband in een VCR stopt.
Storytime: de sandwichfail
Ik herinner me een klant die me vertelde over een incident met haar hond, Rex. Ze maakte een sandwich, legde die op de salontafel en liep naar de keuken voor een mes. Je raadt het al, binnen vijf seconden stond Rex bovenop de tafel, vol overgave de sandwich aan het verorberen. “Waarom doet hij dit altijd?!” riep ze uit.
Wel, wat had ze verwacht? Rex had niet begrepen dat die sandwich niet voor hem bedoeld was. Hij zag het als een cadeautje dat plots voor zijn neus verscheen – en wie zegt er nu nee tegen een gratis lunch? Honden lezen geen gedachtebellen boven ons hoofd waarin staat: “Dit is niet voor jou, Rex. Dit is mijn sandwich. Handen af!” Nee, ze handelen puur instinctief. En eerlijk is eerlijk: die sandwich zag er ook best goed uit.
Verwachtingen vs. realiteit
Het echte probleem ligt vaak bij ons. We verwachten dat onze honden menselijke logica volgen, maar ze zijn honden, geen mensen. En dat is geweldig! Maar het betekent wel dat wij moeten leren om op hun niveau te communiceren, niet omgekeerd. Stel je voor dat jij plots naar je werk moet en niemand je vertelt wat je taken zijn. Iedereen verwacht gewoon dat je weet wat je moet doen. Grote kans dat je na een paar uur ook ergens op de tafel zou staan, hongerig naar een sandwich.
Wat vaak wordt gezien als "probleemgedrag" – blaffen, dingen vernielen, trekken aan de lijn – komt eigenlijk voort uit een communicatiestoornis. We hebben onze verwachtingen niet duidelijk gemaakt. Je hond snapt niet waarom hij niet mag blaffen als de postbode komt of waarom je niet wil dat hij een race door de woonkamer houdt. We vergeten vaak dat wat voor ons logisch is, voor hen gewoon vreemd is.
De oplossing: duidelijk zijn (en wat humor helpt ook)
Dus hoe lossen we dit op? Wees duidelijk! Verwacht niet dat je hond zomaar weet wat jij wil. Train je hond met geduld, korte en heldere commando’s. En wees vooral consistent. Het is niet eerlijk om je hond vandaag de zetel op te laten, en morgen boos te worden omdat hij er weer op zit.
En als je hond toch nog iets "fout" doet? Lach erom. De wereld vergaat niet als Rex een sandwich pikt. Het belangrijkste is dat je leert hoe je duidelijk communiceert en hem de kans geeft om te begrijpen wat jij van hem verwacht. Vergeet niet dat jullie een team zijn, en elk team werkt beter met goede communicatie.
Dus, als je weer eens op het punt staat om gefrustreerd te raken omdat je hond het “fout” doet, vraag jezelf dan af: heb ik hem echt verteld wat ik van hem verwacht? Of laat ik hem, net zoals Rex, in de war achter met een sandwich in zijn mond?
Conclusie: Soms is het niet het probleemgedrag dat je hond vertoont, maar eerder hoe wij ons gedrag en verwachtingen communiceren. Wees duidelijk, consistent, en misschien zelfs een beetje humoristisch, en je hond zal je veel beter begrijpen!
