Op een dag krijg ik een telefoontje van Christine die mijn hulp inroept bij de opvoeding van haar hond Tsarong.
Aanvankelijk denk ik dat het om de basisopvoeding gaat van een puberende Lhasa Apso maar niks is minder waar!
Als ik bij Christine, een 60-jarige alleenstaande vrouw, toekom zit Tsarong veilig achter een hekje in de keuken terwijl hij woest blaft naar mij. If looks could kill....
Christine heeft Tsarong gekocht bij een "goede" fokker omdat ze een gezelschapshondje wou. Haar zuster en schoonbroer komen dagelijks op bezoek.
Aanvankelijk was Tsarong inderdaad een lief en schattig hondje maar toen hij puber werd veranderde hij in een dictator.
's Ochtends lezen Christine, haar zus en schoonbroer de krant aan tafel. Als één van hen wil opstaan om koffie te gaan halen in de keuken schiet Tsarong recht en bijt hij tot bloedens toe in hun benen. Ofwel blijven ze lange tijd zitten ofwel nemen ze iets om zich te beschermen.
Als Tsarong pipi moet gaan doen buiten dan verplicht hij iedereen om op een rijtje, netjes achter elkaar naar buiten te gaan. Tsarong als laatste. Als zijn mensen dit niet doen dan bijt hij in hun benen. Geef toe.... Hij heeft zijn mensen goed opgevoed!
Tsarong doet de toer van de tuin en gaat overal ruiken en een plasje doen maar terwijl houdt hij zijn mensen goed in de gaten. Als er iemand aanstalten maakt om naar binnen te gaan dan komt hij afgestormd en bijt hij weeral in de benen.
Het gaat zo ver dat als het regent de 3 mensen buiten staan te wachten onder hun paraplu tot Tsarong de ronde van de tuin gedaan heeft!
Het is voor mij onvoorstelbaar dat een hond mij zo zou terroriseren maar ik zwijg wijselijk als ik zie hoe emotioneel Christine is.
Ze houdt heel veel van haar hond maar ze krijgt geen liefde terug.
>>> Christine haar grote liefde voor Tsarong en geen leiding geven hebben van Tsarong een dictator gemaakt. Het is heel moeilijk voor een hond om hond te zijn in de mensenwereld waar hij weinig van begrijpt. Als je als mens niet zorgt voor duidelijke communicatie en structuur en daarbij leiding geeft dan voelt een hond zich onveilig. Als de mensen de leiding niet nemen voor een veilig gevoel dan doet de hond het, met alle gevolgen van dien.>>>
Ik begrijp al heel snel dat het een heel moeilijk parcours zal worden. Ik weet nog niet dat het een parcours van 2 jaar zal worden.
Ik kan niet onmiddellijk beginnen met de gewone oefeningen. Tsarong zou me levend opeten als hij niet vast zat achter het kinderhekje. Ik ga 3x per week langs en telkens gooi ik lekkere stukjes TV worst naar Tsarong. In het begin negeert hij dat lekkers maar de liefde van de hond gaat door de maag. Na een 4-tal sessies denkt hij "Die valt wel mee. Die heeft altijd lekkere vleesjes voor mij."
Na 4 sessies komt Tsarong me begroeten, nogal opdringerig "Hey gij... waar zijn mijn worstjes?!" Ik moet hem nog een beetje manieren leren maar hij bijt al niet meer.
Aan Christine, haar zus en schoonbroer geef ik veel uitleg. Ik vertel op welke manier een hond de wereld ervaart en waarom het belangrijk is om duidelijk te communiceren met hem en hem niet alles toe te laten.
We zijn op een punt gekomen dat deze 3 volwassen mensen bang zijn voor die sloeber.
Wandelen lukt niet want hij zou de vingers van de mensen eraf bijten als ze hem een halsband willen aandoen. Enkel de schoonbroer kan Tsarong in de auto zetten met dikke werkhandschoenen.
Stap voor stap leren we Tsarong enkele woorden aan. Hij kalmeert een beetje. Ik kan de mensen overtuigen om deel te nemen aan de Kwispelwandelingen. Wonder boven wonder doet hij dat goed en geniet hij ervan.
Na enkele weken is hij zelfs blij van me te zien.... natuurlijk voor mijn TV-worstjes.
Dan vertelt Christine dat ze al maanden om 20 uur naar bed moet van Tsarong. Ik begrijp het niet goed en vraag meer uitleg.
Rond 20 uur komt Tsarong voor haar zitten in de living. Hij kijkt haar doordringend aan en gromt zachtjes. Het signaal om naar bed te gaan. Christine gaat dan naar bed en Tsarong ligt in zijn mandje naast haar bed. Als Christine 's nachts moet opstaan om naar het WC te gaan, springt Tsarong op haar bed en doet hij pipi waardoor ze noodgedwongen in de zetel moet slapen.
Ik kan niet tegen onrecht, ik ben allergisch aan dictatuur en ik snap maar halvelings waarom mensen dit aanvaarden. Maar ik moet roeien met de riemen die ik heb.
We leren Tsarong woordjes aan, routine en structuur. We geven hem ook een Time Out van 2 minuten als zijn gedrag de spuigaten uitloopt.
Het is de processie van Echernach: 5 stappen vooruit en 2 achteruit.
Gelijktijdig werk ik aan de hondenkennis van Christine en aan haar zelfvertrouwen. Het gaat langzaam beter.
Tot de week voor Kerstmis. Ik krijg een telefoontje van Christine die heel erg aan het wenen is aan telefoon: Tsarong heeft haar terug gebeten. Nu heb ik het gehad! Ik zeg aan Christine dat tsarong een maand bij komt logeren. Ik wil het zien van kortbij. Ik wil begrijpen!
De dag nadien komt Tsarong in opvang en wonder boven wonder doet hij het uitmuntend in mijn roedel van 10 honden. Hij gedraagt zich netjes en voelt zich op zijn gemak. Geen enkel bijtincident...
Tot op een dag.... Ik noem het een Murphydag. Mijn wekker loopt af maar ik geraak niet uit mijn bed waardoor ik te laat vertrek. Ik sta in de file. Mijn afspraken verlopen niet naar wens. Een absolute Tuuuut dag.
's Avonds kom ik gefrustreerd thuis en ik zou wel kunnen wenen al weet ik niet waarom. En plots... plots bijt dat monster in mijn been!
Ik geef hem een Time-Out in mijn bureau en ik begin effectief te wenen, dat moest er nu nog bijkomen. Het ging zo goed met Tsarong en net vandaag bijt hij mij!!!
Plots gaat er een belletje rinkelen.... Ik ben meestal heel Zen en positief ingesteld maar vandaag eens niet en net vandaag bijt hij mij!
Ik bel naar Christine en vraag haar wat er gebeurd is de laatste keer dat Tsarong gebeten heeft. Christine had net een brief van de belastingen gekregen. Ze moest € 4.000,00 betalen en ze had dat geld niet. Ze heeft al wenend naar haar zus gebeld. En dan.... uit het niets heeft Tsrong haar gebeten.
We hebben een dagboek bijgehouden en op die manier ontdekten we dat Tsarong telkens beet als Christine emotioneel was.
Christine heeft geleerd dat op het moment dat ze emotioneel of overspannen is, ze Tsarong in de keuken moet zetten achter een kinderhekje.
Op deze manier hebben we de bijtincidenten tot 0 gereduceerd.
Het is nooit volledig opgelost geraakt tussen Christine en Tsarong maar ze hebben een modus vivendi gevonden.... een manier van samenleven waar ze zich beiden goed bij voelen.
Is het ideaal? Neen. Maar het lukt wel voor hen en dat is het belangrijkste!
>>>Vertoont je hond soms ook onverklaarbaar gedrag? Observeer je omgeving en de mensen in je omgeving. Wellicht vind je hier een verklaring. Zo niet maak dan een afspraak voor een consult.>>>
Kijk je liever naar het filmpje op Youtube, klik dan gewoon HIER. Als je op de duim klikt onder het filmpje dan krijgen meer mensen deze video te zien. Je helpt dus ook anderen.
Het verhaal verschijnt ook in de vorm van een podcast. Wil je graag de podcast beluisteren op Spotify? Klik dan HIER.
