Op een dag werd ik benaderd door een ouder echtpaar, Louis en Marie genaamd. Ze hadden net een puppy Cao da Estrela gekocht en zochten wat hulp bij de opvoeding van hun nieuwe hond.
Louis en Marie waren al 75 jaar oud en hadden altijd Newfoundlanders gehad. Hun laatste hond was enkele weken geleden overleden, maar ondanks hun leeftijd wilden ze meteen een nieuwe pup. Helaas waren er geen Newfoundland-puppy's beschikbaar, dus kozen ze voor een Cao da Estrela, die qua uiterlijk enigszins op hun vorige hond leek.
Louis en Marie wonen in een prachtig groot huis met een enorme tuin. Bovendien hebben ze veel bezoekers en personeel dat in en uit loopt.
Hun nieuwe hond, Paloma, was dus snel gewend aan veel mensen om zich heen. Toen ik voor het eerst bij Louis en Marie binnenkwam, was ik onder de indruk van hun huis, maar ik dacht meteen: "Dit kan nog interessant worden met een hond in huis."
Het huis van Louis en Marie heeft drie eettafels, allemaal bedekt met tafelkleden die tot op de grond hangen. Ik kon me al voorstellen hoe Paloma aan die tafelkleden zou gaan trekken of erop zou gaan liggen, met alle gevolgen van dien.
Bovendien hingen er voor alle ramen sierlijke gordijnen die ook tot op de grond reiken. Overal in huis liggen boeken, kranten, rieten mandjes en gebeeldhouwd houtwerk. Dit lijkt als een paradijs voor een hond, maar voor een hondentrainer is het eerder een nachtmerrie.
Ik probeerde voorzichtig aan Marie te suggereren dat het misschien een goed idee zou zijn om wat aanpassingen aan het interieur te doen, om problemen te voorkomen. Maar Marie was vastbesloten om alles te laten zoals het was.
Gelukkig laat Paloma de gordijnen en tafelkleden met rust, en ook de prachtige vleugelpiano blijft ongeschonden. Maar af en toe besluit ze rieten mandjes en kranten in kleine stukjes te versnipperen.
Elke ochtend komt de zoon des huizes, Paul, bij zijn ouders op bezoek. Hij drinkt zijn koffie en leest de krant, en daarna speelt hij met Paloma met de krant van de vorige dag. Ze vinden het allebei leuk als Paloma deze krant verscheurt. Spijtig genoeg kan Paloma geen datums lezen en regelmatig sneuvelt de krant van de dag zelf dus.
Op een dag was Marie helemaal overstuur. Ze vond dat Paloma de stoutste hond ter wereld was en was ontzettend boos. Wat was er gebeurd? In de gang staat een houten sculptuur van meer dan een meter hoog die de heilige Jozef voorstelt. Ik had Marie al gewaarschuwd dat dit gevaarlijk kon zijn. 's Nachts, als Paloma zich verveelde, had ze de handen van de heilige Jozef eraf gebeten en erop gekauwd. Ik moest zo snel mogelijk samen met Paloma naar de kapel in de straat gaan en een kaars aansteken om Paloma haar zonden te vergeven.
Marie en Louis rekenden op mij om Paloma op te voeden. Hoewel Paloma flink verwend wordt, is niemand echt bezig geweest met haar opvoeding. Een hond opvoeden doe je elke dag en iedereen van het gezin helpt, maar dat gebeurde hier niet. Je kan resultaat boeken maar heel beperkt natuurlijk.
Paloma luistert alleen als ze bepaalde woorden hoort die ze leuk vindt, zoals "wandelen" en "snoepje". Voor de rest lijkt ze doof te zijn en doet ze gewoon waar ze zin in heeft. Als ze ’s avonds naar binnen moet om te slapen en ze heeft geen zin dan gaat ze zich achteraan in de tuin verstoppen. Marie en Louis laten de buitendeur openstaan zodat Paloma kan binnen komen als ze zelf zin heeft.
Gelukkig is Paloma een lieve hond met een zacht karakter, maar sommige dingen begrijpt ze niet.
Dit verhaal laat zien hoe honden de wereld anders ervaren dan wij. Hoewel we nu kunnen lachen om deze voorvallen, was het op dat moment zeker niet grappig. Mijn eerste advies is altijd om je huis "puppyproof" te maken om problemen te voorkomen.
Ook Marie, Louis, Paul en Paloma hebben een modus vivendi gevonden om harmonieus samen te leven en uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste.
