Vandaag vertel ik je het verhaal van 1 van mijn honden: Pepsi The Max.
Pepsi is bij mij geboren en haar mama is Kwatta. Pepsi was de kleinste van het nest en zoals ze bij ons zeggen "het dutske". Ik dacht "Die moet ik houden want die heeft extra aandacht nodig.....";
Pepsi is opgegroeid tussen haar mama en haar tantes, ze is nooit alleen geweest. Dat merk je nu ook want als ze alleen is dan heeft ze maar een klein hartje.
Als puberende Labrador had ik er mijn handen aan vol. Op een dag kreeg ik een bestelling van Bol. Het was een interessant boek over hondengedrag. Na er even in gebladerd te hebben legde ik het op tafel want ik moest vertrekken naar een klant.
Toen ik terug thuis kwam zag ik overal kleine papiertjes liggen. Ik begreep het niet direct. De vloer van de living was bedekt met kleine stukjes papier. Van waar kwamen die? Ja hoor, Pepsi The Max had het boek van tafel getrokken en in 1000 stukjes gebeten!
Ik plaatste een nieuwe bestelling bij Bol en binnen de 5 minuten had ik een klantenadviseur aan de lijn die me vroeg of er een probleem was met mijn eerste besteling. Ga maar eens uitleggen dat je hond het boek stuk gebeten heeft...
Pepsi De Vernieler is een naam die eigenlijk beter bij haar past. Constant moest ik mijn omgeving managen. Als ik in de buurt was was er geen probleem. Maar owee als ik weg ging.
Checklist aflopen:
- ligt er geen eten binnen bereik
- zijn alle kastdeuren dicht
- zijn alle boeken en kranten veilig opgeborgen
- ligt de afstandsbediening buiten bereik van Pepsi
- en nog veel meer
Maar uiteindelijk wordt het managen van je omgeving een tweede natuur.
En als Pepsi al eens helemaal alleen moest zijn dan begon ze te piepen want ze kon niet zonder de steun van haar mama en haar tantes.
Ze is ook grappig. Mijn honden mogen in de zetel slapen. Pepsi moet met haar hoofd altijd op haar mama liggen of op een andere hond.
De vernielzucht is op de leeftijd van 2 jaar verdwenen. Oef!!
Ik heb 4 jaar geleden borstkanker gehad en zware chemo gekregen. Op een gegeven moment heb ik aan een vriendin gevraagd om me kaal te scheren. De eerste ochtend dat ik naar beneden kwam met een kale kop schrok Pepsi zich een hoedje. Ze keek, ging borstelen en gromde naar mij omdat ze me niet herkende. Dat deed pijn. Het is ook in die periode dat ze begon uit te vallen naar andere honden. Na de behandeling is haar gedrag heel snel terug normaal geworden.
Maar vorige week zijn we verhuisd en dat is een hele bedoening met zoveel honden.
Pepsi was de enige die in ons nieuw huis een uur heeft staan piepen, ze vond het niet leuk. Nu gaat het beter maar het is nog niet helemaal OK.
Voor alle mensen met een chocolade Labrador: geef de moed niet op.
Voor alle mensen met een grote hond en een klein hartje: stel je hond gerust.
Voor alle mensen met een hond: manage je omgeving: zorg ervoor dat je hond niet in de fout kan gaan.
Bekijk het verhaal op Youtube of beluister het op Spotify
