Mijn boekhouder, Maxim , droomde al jaren om een chocolade Labrador te hebben. Twee jaar geleden ging zijn wens in vervulling en werd hij alleenstaande papa van Fiscus. Hij zou samen met zijn zus Ann-Sophie Fiscus opvoeden.
Maxim is één van de weinigen die advies vraagt voordat de hond bij hem is. Vooraf hadden we alles goed doorgenomen: wat moest hij allemaal kopen, wat zouden de huisregels worden, welke routine zou er voorzien worden, welke woorden zou Fiscus moeten leren,....
Toen Fiscus 10 weken was startten we met de opvoeding. De eerste maanden was Fiscus de slimste en de braafste honden.
Maar rond de leeftijd van 7 maanden begon hij zich meer thuis te voelen en kreeg hij veel zin in deugnieterij.
Maxim is superactief en altijd blij en Fiscus is zijn spiegelbeeld. Je kan niet anders dan zelf blij worden als je hen samen ziet.
Maxim heeft geen kinderen en Fiscus is zijn eerste hond. De routine en het consequent zijn moest hij nog leren.
In de eerste 18 maanden leerde Maxim hardleers dat hij consequenter moest zijn en dat hij zijn omgeving moest managen. Een dure blazer moest eraan geloven evenals een mooi paar Italiaanse schoenen om nog maar niet te spreken van kussens, pulls, kartonnen dozen en veel meer.
Op een dag werkte Maxim van thuis uit om bij Fiscus te kunnen zijn. Het was mooi weer maar het had in de voormiddag geregend. De tuin van Maxim is nog niet aangelegd maar daar had hij nog niet bij stil gestaan toen hij de buitendeur liet openstaan en boven ging werken.
Fiscus deed zijn reputatie van chocolade Labrador alle eer aan. Ze ging in de modder spelen tot ze opeens dacht "Hé... waar is mijn baasje?". Met haar modderpoten en modderbuik ging ze Maxim zoeken die op de eerste verdieping zat te werken. Fiscus ging echt overal zoeken: in de slaapkamer, ook eens op bed springen want misschien heeft baasje zich wel verstopt onder de dekens? In de badkamer: ook niemand te zien. Ha ja er is nog een bureau en daar kwam ze blij binnengestormd omdat ze haar beste vriend gevonden had. Die dag was Maxim even niet zo blij maar gelukkig heeft hij een groot gevoel voor humor.
Maxim en Fiscus volgden bij mij de persoonlijke begeleiding en we gingen ook samen wandelen. Dat was een expeditie op zich met zo'n superactieve Fiscus. Ik leerde Maxim om zijn omgeving te scannen zodat hij proactief zou kunnen reageren.
Alles verliep vrij goed: Maxim en Fiscus zijn elkaars spiegelbeeld en ze zijn 2 handen op 1 buik.
Toen Fiscus ongeveer 15 maanden contacteerde Maxim me met de vraag om Fiscus op te leiden tot Kantoorhond zodat ze altijd mee kon naar kantoor.
Buiten Maxim en zijn zus zijn er nog 3 personeelsleden en natuurlijk de klanten die over de vloer komen.
Een Kantoorhond opleiden is geen probleem maar ik had geen rekening gehouden met het actieve en opgewekte karakter van Fiscus.
We vroegen haar het onmogelijke! Niet opspringen als er klanten zijn, niet blaffen, geen papieren stuk bijten, het eten van de medewerkers niet stelen.
Ik ging op regelmatige basis bij hen op kantoor zitten om Fiscus alles aan te leren of om bepaald gedrag te veranderen. Het eerste half uur was altijd een uitdaging. Nadien ging het goed maar als ik vertrokken was dan begon Fiscus uit protest te blaffen.
Ook op kantoor zat ze vol deugnieterij maar om eerlijk te zijn: een hond begrijpt niks van een kantooromgeving. Ik vind het normaal dat ze bepaalde dingen doet maar dat betekent nog niet dat we dat gedrag moeten toejuichen. Integendeel, het is mijn taak om haar te leren welk gedrag wel verwacht wordt van haar.
Ze heeft een paar dossiers kapot gebeten, de lunch van de medewerkers gestolen, ze sprong constant op tegen de klanten omdat ze zo blij was om een nieuw gezicht te zien, ze blafte als ze niet mee mocht in de vergaderzaal. En als ze te weinig aandacht kreeg dan begon ze te blaffen als iemand aan het telefoneren was.
Om een Kantoorhond op te leiden moeten alle neuzen in dezelfde richting staan en het is belangrijk dat alle medewerkers op dezelfde manier reageren. Na elk bezoek kreeg iedereen dus een mail met richtlijnen en aandachtspunten.
Het ging beter maar Fiscus bleef opspringen. Ik herhaalde mijn vraag verschillende keren "Jullie zetten toch allemaal een stap achteruit als je merkt dat ze gaat opspringen?" Iedereen antwoordde overtuigend "JA". Wat een raadsel! Waarom bleef ze dit gedrag vertonen???
Maxim was super trots dat hij Fiscus iets aangeleerd had en wou een demonstratie geven. Hij ging op een afstand staan en riep enthousiast "Fiscus Jump". Fiscus kwam blij aangelopen en sprong in Maxim zijn armen. Ik begon te begrijpen waarom Fiscus bleef opspringen. Het spelletje Jump spelen ze nu thuis maar niet meer op kantoor.
Op een gegeven moment dacht ik echt dat het me niet zou lukken om van Fiscus een kantoorhond te maken.
Ik vroeg aan Maxim en aan zijn zus om samen met het personeel de kantoorregels te doorlopen en consequent op te volgen. Goed gedrag wordt beloond. Bij ongewenst gedrag laten we Fiscus een alternatief gedrag vertonen. We laten haar even zitten of kijken of een high five geven.
Na een drietal weken ging ik met een klein hartje naar hun kantoor. Ik was bang voor wat ik zou aantreffen.
Stomverbaasd was ik!! Fiscus kwam me vriendelijk begroeten met de 4 pootjes op de grond, ze had niks meer kapot gebeten, geen lunch meer gestolen en ze blafte nog amper op kantoor. Ze vond het ook niet meer erg as haar baasje in de vergaderzaal ging zitten en zij niet mee mocht.
Fiscus had een volledige metamorfose ondergaan dankzij het feit dat iedereen consequent de kantoorregels heeft toegepast en ervoor gezorgd heeft dat Fiscus niet kon in de fout gaan. Nu mag ze elke dag mee naar kantoor.
Zo zie je maar.... doorzetten en heel consequent handelen. Bij de ene hond duurt het iets langer dan bij de andere hond maar ooit lukt het!
Fiscus en Maxim zijn heel gelukkige, opgewekte en actieve persoonlijkheden en ze passen prima bij elkaar.
