Waffle, de vrolijke Springer Spaniel van bijna een jaar oud, vond een warm thuis bij Liesbet en James. Voor Liesbet en James is dit hun eerste hond. Daarom kozen ze ervoor om zich vanaf het prille begin te laten begeleiden in de opvoeding van Waffle en dit is een verstandige keuze.
Waffle is een schat van een hond, snel van begrip en dol op spelen met zijn mensen. De eerste zes maanden leek hij zich voorbeeldig te gedragen, maar er was één uitdaging die steeds groter werd: het wandelen.
Je ziet, Springer Spaniels zijn van nature jachthonden, en zodra Waffle buiten komt, lijken zijn jachtinstincten de overhand te nemen.
Liesbet en James oefenen veel op het wandelen, maar het trekken aan de lijn en het niet luisteren worden alleen maar erger naarmate Waffle ouder wordt.
Een bekend probleem bij dit soort honden. In Engeland, waar veel Springer Spaniels vandaan komen, is er ruimte in overvloed voor hen om vrij rond te rennen en hun energie en jachtinstinct te uiten. Maar in het dichtbevolkte België, waar honden niet zomaar los mogen lopen, is dat een uitdaging.
Dankzij mijn begeleiding begrijpen Liesbet en James dat ze deze moeilijke periode samen met Waffle moesten doorkomen. Meestal verbetert dit gedrag rond de leeftijd van ongeveer twee jaar.
Ik heb aan LIesbet en James verschillende manieren geleerd om te reageren op het trekken van Waffle tijdens het wandelen en ik heb hen ook advies gegeven in de aankoop van een harnas en leiband. Dit is steeds een zoektocht want elke hond reageert anders.
Rond de leeftijd van zeven maanden begon Waffle een nieuwe hobby te ontwikkelen: alles binnen in huis kapotbijten. De zetel, de kast en vooral de tafelpoten waren zijn favoriete doelwitten. Het vreemde was dat hij dit enkel deed als hij alleen thuis was. Het had geen zin om hem te straffen als Liesbet en James thuiskwamen, want dan wist hij al niet meer waarom hij gestraft werd.
Ik gaf hen het advies om paprikapoeder te smeren op de plekken waar Waffle telkens weer zijn tanden inzette. Als Waffle opnieuw zou proberen te knagen, zou hij de scherpe smaak van paprikapoeder proeven, en dat zou hij absoluut niet prettig vinden. Zo zou hij zelf leren dat meubels kapotbijten geen goed idee was.
Desondanks deze kleine uitdagingen is Waffle thuis de ideale gezinshond. Hij heeft zelfs een klein menselijk zusje, Josie, gekregen, en hij is ontzettend lief voor haar. Binnen in huis gedraagt hij zich rustig en liefdevol, en hij geniet ervan om door zijn mensen geknuffeld te worden.
Het wandelen blijft nog even een uitdaging maar het verbetert.
Niemand is perfect, ook onze hond niet. Het is de kunst om elkaars kleine kantjes te aanvaarden en harmonieus samen te leven. En Waffle heeft zoveel positieve eigenschappen dat deze zeker de overhand nemen.
Bekijk dit verhaal op Youtube. en Spotify
